ZAMAN ZAMAN

bazen hala düşünüyorum son noktayı koymayı; havagazı,

19. kat penceresi, bir saatte dört şişe viski

ya da saatte 130'la betona dalmak.

intiharı ilk düşündüğümde 13 yaşındaydım ve

başarısızlıklarla dolu hayatımda

o günden beridir benimle: bazen öylesine

geçirirdim aklımdan, küçük

provalar,

ama bazen de deli gibi

isterdim kendimi öldürmeyi.

ama, şimdi, tamamen delice olmuyor artık, sinemaya

gitmekle yeni bir çift ayakkabı almak arasında 

seçim yapmak gibi bir şey

daha çok.

hatta yıllar geçtikçe

intihar düşüncesi kaybolur

neredeyse.

sonra,

birden,

canlanır:

hey, güzelim, bir kez daha

deneyelim, gibisinden.

geldiğinde kendini

hissettirir,

beyinde değil o kadar (eskiden olduğu

gibi) ama tuhaftır, garip yerlerde,

ensende mesela, ya da çenenin altında

bir noktada,

ya da üstünde kazak varmışçasına

kollarında...

eskiden midemde hissederdim, şimdi 

kurdeşen

dökmek gibi.

radyoyu açmış arabamda güzel güzel giderken

üstüme sıçrar bazen,

etrafımdakilerin yaptığı delilikleri

cesaretimi yordukları

o eski günleri hatırlayıp

gülümserim...

çocukların oyun oynadıkları yerlerde

yavaşlayıp son derece dikkatli geçerek

yabancı mahallelerin

yabancı sokaklarında

bir aşağı bir yukarı

birkaç saat araba sürdüğüm olur.

sonra park edip

bir kafeye girer,

kahve içerim.

saçma sapan ve sıkıcı şeylerden

söz eden insan seslerini dinlerim.

arabama dönüp yola çıktığımda

her şey birden 

hafifler:

hepimiz aynı dünyada yaşıyoruz:

gaz faturamı ödemeliyim, yeni

bir okuma gözlüğüne ihtiyacım var, bir de

yeni lastiğe,

sol arka,

ve galiba bir süreden beridir

komşunun çöp bidonunu

kullanıyorum.

iyidir normale dönmek ve

garajıma girerken

iri beyaz bir ay gülümser bana

akşamın ön camından.

frene basar, arabadan inerim, kapımı

kapatırım, yüzyılların yalnızlığı,

mutluluğu ve dengesi bana kapıya kadar

eşlik eder,

sonra anahtarı kilide sokar,

kapıyı açar,

kaçınılmazdan bir kez daha kaçmayı başarmış biri olarak

içeri girer, şişeyi almak için

dolaba gider ve

bunu 

ya da

kutlanacak ne varsa

yoksa

olacaksa

olmayacaksa

onu kutlamak için

içmeye başlarım,

şimdi yaptığım

gibi.

- ( Gülün Gölgesinde ; S: 42 / 43 / 44 )