Bu itirafı bir melodram haline getirmek istemiyorum; bende herkes kadar severim gülmeyi. Yada geriye dönüp bakınca gülünç belki; yatakta yüzükoyun yatmış onların ( burada anne ve babasından bahsediyor ) horlamalarını ve düzüşmelerini dinliyor ve içimden, " 1.40 boyunda bir çocuğun ne şansı olabilir ki ? " diye geçiriyordum. Şimdi 1.80 boyundayım ve başka canavarlar aldı babamın yerini.
- ( PİS MORUK İTİRAF EDİYOR, SAYFA:97 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder