ben bittim,
kulbu bulamıyorum,
çok fazla soyulmuşum
hiçliğin arka sokaklarında,
çok fazla merhametsiz
akşam geçirmişim, yetmezmiş
gibi bir takıntı ölümcül
kadınlara.
ben
bittim. sarın
beni, paketleyin,
Normandy'nin kuşlarına
ya da Santa Monica'nın
martılarına
fırlatın,
artık okumuyorum,
artık
üremiyorum,
tel örgünün üstünden
yaşlı adamlarla
muhabbet ediyorum.
intihar kompleksimin çözüldüğü
nokta bu mu? :birinin bana
telefonda sorduğu soru şu:
Kerouac'la hiç karşılaştın mı?
otobanlarda beni geçmelerine izin veriyorum artık.
15 yıldır kimseyle yumruk yumruğa gelmedim.
gecede üç kez işemeye kalkıyorum.
ve sokakta bir yosma gördüğümde
tek gördüğüm
bela.
ben
bittim, başladığım yere
döndüm, tek başıma içiyor
ve klasik müzik
dinliyorum.
ölümle ilgili asıl mesele hazırlanmak.
bir kaplan yürüyor düşlerimde.
ağzımdaki sigara patladı.
tuhaf şeyler hala
oluyor.
hayır, Kerouac ile hiç karşılaşmadım.
gördünüz mü?:
tamamen
boşa
geçmemiş
ömrüm.
- ( Kapalı Bir Kapıdır Cehennem ; S: 134 / 135 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder