KIVILCIM

çalışan bir ceset olarak onlara verdiğim yıllara,
saatlere, dakikalara hep içerlerdim, başımı ağrıtırdı,
içimi ağrıtırdı -yıllarımın
bu şekilde katledilmesini anlayamıyordum
ama mesai arkadaşlarım
hiç şikayet etmiyorlardı, bazıları çok memnun
görünüyorlardı hatta, ve onları öyle görmek yaptığım
iş kadar aptal ve deli kılıyordu beni.

işçiler boyun eğiyorlardı.
iş öyle balyozluyordu ki onları
düşünemiyorlardı, kelepçenip
fırlatılmışlardı.

intiharı düşündüm.
boş saatlerimde bir başıma içtim.

olabilecek en kötü kadın türü ile
birlikte oldum, işin öldüremediğini
onlar öldürdüler.

biliyordum öldüğümü.
içimde bir ses, hadi, öl, uyu, onlar
gibi ol, kabullen
dedi.

sonra içimde bir başka ses, hayır, minicik bir
parça sakla,
dedi.
fazla büyük olması gerekmez, bir kıvılcım.
bir kıvılcım orman
yakar.
bir kıvılcım yeter.
sakla.

sanırım sakladım.
iyi ki saklamışım.
ne şans
ama.

- ( Kapalı Bir Kapıdır Cehennem ; S: 151  / 152 )