ben bir şeyde ustalaşmaya başlayıncaya kadar
diğerleri başka şeye
geçmiş olurdu.
em kötü beysbol oyuncusu iken
en iyisi oldum,
inanılmaz hızlıydım sahada,
vuruşlarım müthiş
güçlüydü,
ama artık diğerleri
eğitimle, kitaplarla ilgileniyor,
hayata hazırlanıyorlardı.
muhallebi çocuğunun teki iken
en iyi dövüşçülerden birine
dönüştüğümde
dövüşecek kimse
kalmamıştı
artık.
kız konusunda daha da gecikmiştim.
uzman bir sevgiliye dönüştüğümde
akranlarım ya evlenmişler
ya da kız kovalamaktan
usanmışlardı.
hep artıklar kaldı
bana, gudubetler, dullar,
kaçıklar, sokak
kadınları.
ben herhangi bir şeyde hep
artık önemini yitirdiği zaman
ustalaştım:
futbol, hızlı araba kullanma,
içki, kumar, şarlatanlık,
münazara, geyik, hapse girme,
kafayı yeme, ağırlık
kaldırma, kaderle gölge
boksu.
ama yalnızdım.
diğerleri oturaklı,
çocuk, iş, mortgage,
hayat sigortası ve
köpek sahibi
sorumlu vatandaşlar
olmuşlardı.
beni dehşete düşüren
bütün şeyler.
hala çocukluğunun peşinde koşan
ebleh çocuktum.
oynamaya devam etmek istiyordum
ama oyun arkadaşı
kalmamıştı.
bir kentten diğerine giderek
berduş gibi yaşadım,
bulvarlarda ve barlarda
takıldım.
hiçbir şey bulamadım, hiç kimse
bulamadım.
sefilhanelere
baktım
orada bir şeylerin
gizli olabileceğini düşünerek.
yanılmıştım.
geç başlayan biri olmak
insanı cennette ya da cehenneme de
geciktirir,
sürekli bir şeyleri yakalamaya
çalışırsın,
bir şeylere yetişmeye,
bir yöne, görünmez
bir şeye.
orada olması gerek,
orada, hissedebiliyorum,
bazen yaşlı ve yorgun garson kadının
gözlerinde görüyorum,
yastığın üzerinde uyuyan
kedinin bıraktığı
yuvarlak izde.
orada ve cenaze evlerine
beş çeker,
ayakkabılarının içinde yürüyen
milyonlara
ve her şeyin
tezahürüne,
kentler, yüzler,
gazeteler, kaldırımlar,
trafik levhaları, kiliseler,
bayraklar ve
takvimler, bütün bayağı
numara.
bu çocukluk
avcısı,
bu geç başlayan,
bu boksör, bu ayyaş
arayış içinde hala
ve biliyorum orada olduğunu,
keşfedilmemiş,
bekleyişte,
yüzyıllarca geç kalınmış,
fokurdamakta,
çözdüm onun sırrını,
odağıma girmek üzere,
siz de neredeyse
hissetmiyor musunuz?
ben
ediyorum.
- ( İlham Perisine Oynamak S: 245 / 246 / 247 / 248 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder