gökyüzünün ve denizin sesi.
buruk gecenin aperatifi.
cenazede methiyeyi kimin düzeceğine
dair tartışan buruk dostlar,
kadınlarını çalmaya çalışan
buruk dostlar,
çalınmaya izin veren buruk yarı-kadınlar.
15 yılımı aldı şiiri insancıllaştırmak
ama insanlığı insancıllaştırmak
çok daha uzun sürecek.
iyi ruhlardan medet ummayın
anarşiden medet ummayın
Kara derililerden
Sarı derililerden
Kızılderililerden
Meksikalılardan
medet ummayın.
kanlı elin gücüne inanırım ben
sonsuza dek erimeyen buza inanırım
ölmemizi talep ediyorum
dudaklar mosmor ve kendi üzerimize
uzanmış
kendi imkansızlığımıza
gülerek.
tanıştık, bir kez,
karanlık bir Barcelona mahzeninde. ama sonra
koptuk. hem,
kimileri elektrik direği düzer
dolunayda.
benim methiyem mi? kim mi düzecek? bir mezarım olacak mı
acaba? kim mutlu olacak mezarımın başında? bir lanet dahi
daha
gitti. geri zekalılar bayılır
tanrıları
gömmeye.
bu arada daktilomun bozulmasını diliyorlar,
sevgimin azalmasını, umudumun azalmasını,
acımın çoğalmasını.
ah, dostlarım her şeyin en iyisini
dilerler benim için.
kapı tıklatıcı geveze dangalaklar
gelin hepiniz
fışkırtın zehrinizi benim ve bana ait
bütün küçük şeylerin
üzerine.
evrenin küçük sıçan çocukları
size bana hakaret etme fırsatı vermemin tadını çıkarın
size kapıyı açmamın tadını çıkarın
yaşlanmakta olmamın ya da zamanla kaybolup
yitecek olmamın tadını çıkarın.
ah, dostlarım
dostlarım
dostlarım.
- ( Kaybedenin Önde Gideni S: 53 / 54/ 55 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder